HesterVoorstellen
Caroline is een vrouw van 48, moeder van drie hoogbegaafde kinderen, waarvan 2 ook ADHD hebben. In het eerste voorjaarszonnetje in de tuin van haar prachtige huis vertelt ze hoe ze heeft geworsteld met ADHD. Met heel hard werken en door dingen letterlijk uit haar hoofd te leren heeft ze een universitaire studie afgerond. Later heeft ze ook nog andere opleidingen gedaan. Ze is er echter altijd van overtuigd gebleven dat ze niet goed genoeg is en heeft daarom naast het moederschap geen baan buitenshuis aan gedurfd. Ze heeft vaak hulp gezocht en die nu eindelijk gevonden.
Alle posts over ADHD op deze website
Hoe ervaar jij ADHD?
“Positief vind ik de creativiteit, het associatieve vermogen. Ik kom op totaal iets anders uit wat nog niemand heeft geprobeerd en dan groeit dat naar weer iets anders uit.
Lastig vind ik de impulsiviteit. Het lijkt wel alsof ik geen ingebouwde structuur heb. Ik voel me soms echt een kip zonder kop. Concentreren lukt alleen als het stil is anders raak ik afgeleid. Het huishouden bijvoorbeeld dat was dramatisch. Mijn man zei: “je moet het gewoon doen.” Ik heb twee keer een opruimcursus gedaan en nog lukte het niet. Dan voel je je zo stom! Sociale contacten kosten me veel energie. Met Concerta gaat dat gelukkig beter. Ik ben snel overprikkeld en heb toch ook prikkelhonger. Ik zocht prikkels op terwijl het niet goed voor me was. Ik kon niet niets doen. ADHD is voor mij een probleem van structureren, focussen en snel afgeleid zijn. Ter compensatie heb ik altijd heel hard gewerkt. Veel te hard. Ik ben er trots op dat ik het kon en waar het me heeft gebracht maar ik wil er nu wel afscheid van nemen. Ik heb nog altijd het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.”
Hoe ben je er achter gekomen dat je ADHD hebt?
“Ik heb in mijn leven wel eerder om hulp gevraagd omdat niets lukte en ik somberder was. Maar hulpverleners hebben nooit aan ADHD gedacht. Een paar jaar geleden is eerst mijn oudste zoon gediagnosticeerd met ADHD. Zijn symptomen herkende ik niet bij mezelf. Ik moet zeggen dat zijn diagnose ook wat vaag was. Later is bij mijn jongste ook ADHD vastgesteld. Bij hem waren de symptomen wel duidelijk en ik herkende ze ook heel duidelijk bij mezelf. Mijn ouders en mijn broer hebben het vermoedelijk ook. Mijn vader heeft het eigenlijk wel onder controle. Hij heeft geweldige compensatiestrategieën ontwikkeld, hij schrijft bijvoorbeeld alles op.
De diagnose is een jaar of twee geleden gesteld in een vrijgevestigde praktijk. Zij konden me eigenlijk niet verder helpen. Daarna ben ik bij PsyQ gekomen en dat voelde als een warm bad. Ik krijg eindelijk de hulp die ik al mijn hele leven gezocht heb. Ik heb een basiscursus planningsvaardigheden gevolgd en cognitieve gedragstherapie en een goede zelfbeeldtraining. Ik ben heel blij met de hulp van PsyQ. Ik ben er nog niet maar ik voel dat ik op de goede weg ben. De benadering van cognitieve gedragstherapie vind ik echt heel goed. Je neemt je overtuigingen en de gedachten achter emoties onder de loep. Ik zit altijd met het dilemma: de zwakke kanten versterken of ontwikkelen wat ik goed kan. Mijn moeder en anderen vonden dat ik mijn zwakke kanten moest versterken en daar al mijn energie op moest inzetten. Dat heb ik dus gedaan. Niet omdat ik het kon of omdat het bij me paste maar puur op discipline. Ik ben regelmatig overspannen geweest. Ik ben vrij snel uit balans. Ook als het niet goed gaat met anderen trekt mij dat uit balans. Tegenwoordig probeer ik mijn leven te versimpelen.
Vertel eens iets over je ervaringen met medicatie?
“Ik gebruik Concerta, ’s ochtends 90 mg, ’s middags 54 en soms neem ik ’s avonds nog Ritalin. Over het belang van medicatie kan ik eigenlijk kort zijn: zonder kom ik mijn bed niet uit en komt er niets uit mijn handen. Ja, op discipline kan ik dan dingen doen maar dat kost veel moeite en lukt niet altijd. Toen we naar Thailand gingen voor een strandvakantie heb ik geen medicatie meegenomen. Ik wilde daar niet in de gevangenis belanden voor drugsbezit. Lekker de hele dag rustig aandoen en op het strand zitten dat kon ook wel zonder medicatie. Maar anders neem ik altijd.
Het is wel jammer dat sommige symptomen blijven bestaan ondanks de Concerta. Ik voel me nog steeds chaotisch. Concerta geeft mij ontspanning. In het verleden was ik bijvoorbeeld altijd krampachtig bezig afspraken te onthouden. Nu ben ik daar relaxter onder en vergeet ik dus ook wel eens wat of ik kom te laat. Heerlijk. Ik ben 30 jaar heel veel met eten bezig geweest, had een eetstoornis. Ik vond het altijd heerlijk om boodschappen te doen en te koken. Nu heb ik dat helemaal niet meer. Ik vind het ook niet meer leuk om te koken. De interesse is weg. Met Concerta krijg ik meer uit mijn handen. Ik heb ontdekt dat ik goed kan klussen en dat ook leuk vind. Ik kan aan het eind van de dag mijn kind helpen met huiswerk maken. Zonder medicatie is om 15 uur voor mij de dag voorbij. Met en zonder Concerta heb ik soms slaapproblemen. Met medicatie is het wel gemakkelijker om door te gaan als ik moe ben.“
Vertel eens iets over je schoolcarrière?
“De verkramping is op school al begonnen door de combinatie van verveling, steeds merken dat ik het niet kon en steeds harder werken om het toch voor elkaar te krijgen. Ik dacht altijd dat ik dom was, dat ik het niet goed kon. Mijn moeder heeft daar ook een grote rol in gespeeld. Zij hamerde er altijd op dat ik meer mijn best moest doen. Ik hoopte dat zij me zou accepteren als ik mijn diploma haalde, mijn studie zou afronden.
Op een gegeven moment ben ik alles uit het hoofd gaan leren, letterlijk. En daarmee redde ik het dan. Op de middelbare school ben ik twee keer blijven zitten. Ik heb mijn VWO-diploma gehaald omdat de directeur vertrouwen in mij had en dat ook uitsprak. Ik ging nog meer mijn best doen om dat vertrouwen niet te beschamen.
Na de middelbare school ben ik rechten gaan studeren. Ik vond het moeilijk. Vakken die iedereen gemakkelijk kon, moest ik twee of drie keer overdoen, terwijl ik sommige moeilijke vakken juist goed kon. Als ik was gezakt voor een vak dacht ik: ”ik moet nog harder werken”. Ik ging alles doornemen, liefst de aantekeningen van een medestudent want die waren vaak helderder dan mijn eigen. Ik ging naar alle colleges want ik kon goed onthouden wat ik hoorde. Lezen duurde veel langer.
Als ik er op terugkijk, zie ik vooral heel hard werken, altijd heel hard werken. Het is me niet gelukt om te genieten van het studentenleven. Stel dat ik toen al een diagnose had gehad dan had ik me niet zo rot gevoeld over mezelf de hele tijd. Later heb ik nog andere opleidingen en cursussen gedaan. Altijd met hard werken. Met concerta is de drive om te leren weg. Ik vind het heerlijk dat ik mezelf niet meer dwing om steeds maar door een door te gaan.
Lees verder:
Interview over leven met ADHD met André (54) Caroline (48), Janne (30), Jenny (45), Karin (28), Marijke (37), Sandra (38), Willem (31).
Hoe kan coaching je helpen met ADHD
Wordt zelf een deskundige. Links naar externe informatie over ADHD