HesterVoorstellen
Janne is een hele creatieve jonge vrouw van 30. Getrouwd en werkzaam als officemanager.
Haar thema is “anders zijn”. Ze heeft pas de laatste jaren mensen gevonden die haar waarderen om wie ze is. Een groot deel van haar leven heeft ze geprobeerd om zich aan te passen.
Alle posts over anders zijn en hoogbegaafdheid op deze website.
Ze omschrijft haar leven als “Het leven is nooit saai met ADHD, het zit vol kansen. Ik zie mezelf als een blij kind.” en tegelijk zegt ze: “Ik ben bang om die luide, drukke, grensoverschrijdende persoon te zijn. Het is vermoeiend om nooit jezelf te zijn.”
Alle posts over ADHD op deze website
Wat betekent ADHD voor jou?
“Het leven is nooit saai met ADHD, het zit vol kansen. Ik zie mezelf als een blij kind: enthousiast, nieuwsgierig en een snel brein. Ik heb nooit moeite om te starten en daardoor is het leven leuk.
Andere mensen zeggen wel eens: “Ik denk dat het heel leuk is om jou te zijn alleen wel vermoeiend.”
Tegelijk worstel ik al levenslang met het gevoel anders te zijn. Een gevoel dat ik zowel heel erg waardeert als verafschuw.
Toen ik jonger was, probeerde ik me altijd aan te passen aan de maatschappij. Ik wilde me aanpassen aan mijn vrienden. Ik wilde het soort werk dat “hoort”. Nu kan ik veel meer uitgaan van wat ik eigenlijk zelf wil, waar ik energie van krijg. Nu ben ik blij om mezelf te zijn. Ouder worden is cool!”
Tijdens het interview valt vaak op hoe streng Janne voor zichzelf is. Ze moet dingen kunnen van zichzelf ook als die door haar ADHD heel moeilijk voor haar zijn. Ze moet opletten dat ze anderen niet tot last is. Ze begint bijvoorbeeld met mij te vertellen dat ik haar moet onderbreken als ze te veel praat. Ze geeft het voorbeeld van een jongetje dat dezelfde dingen doet als iedereen maar bij hem gaat het stuk.
“Ik had altijd veel vrienden maar heb ook pijnlijke ervaringen met negatieve feedback. Ik wilde me aanpassen. Trok me erg aan wat anderen over me dachten. Andere mensen schaamden zich voor wat ik deed en dat voedde mijn slechte gevoel. Ik ben bang om die luide, drukke, grensoverschrijdende persoon te zijn. Tegelijk is het vermoeiend om nooit jezelf te zijn.
Omdat mijn “vrienden” me zo tegenvielen ben ik gaan gamen tot bijna een gameverslaving aan toe. Bij het gamen heb ik leuke mensen ontmoet. De laatste jaren heb ik herkenning gevonden in een groep “nerdy” meisjes.
ADHD is ook het hebben van heel heftige emoties. Mijn creativiteit is heel erg belangrijk geweest in leren herkennen van en omgaan met mijn emoties.
Tijdens de opleiding ben ik een week naar een klooster gegaan op aanraden van mijn moeder. Ik voelde mij overweldigd en was zelfs tegen een docent aan het schreeuwen! Ik probeerde alles te doen wat anderen deden maar dat lukte niet ook omdat ik gestopt was met mijn medicatie. Het was de beste ervaring ooit. Tijdens die week voelde ik me super kalm en ontspannen. Het was heerlijk om alleen te zijn, zonder prikkels.
Overprikkeling omschrijft Janne als: “Je kunt je dag zien als een leeg glas. Door de dag heen wordt het glas gevuld met je ervaringen. Als je ADHD hebt is je glas altijd al halfvol. De gewone dingen en ergernissen doen het dan al gauw overstromen. Als ik overprikkeld ben word ik chagrijnig.
Hoewel ik niet altijd kan voorkomen dat ik overprikkeld raak, kan ik mezelf wel kalmeren. Ik ga bijvoorbeeld mediteren wat lang niet alle mensen met ADHD kunnen. Ik ga niet gewoon zitten en proberen gedachten uit te bannen. Het geheim is het gevoel te hebben dat je iets aan het doen bent. Ik mediteer door me te concentreren op de kruin chakra. Een muziekje en wierook helpen ook.”
Welke invloed had ADHD op je schoolcarrière en werk?
“Ik ben een erg creatief persoon. Ik teken, schilder en maak muziek. Na de Havo ben ik naar de kunstacademie gegaan maar daar beviel het me niet: te chaotisch, te oordelend en te commercieel. De opleiding tastte mijn creativiteit en zelfvertrouwen aan.
Na een tussenjaar ben ik kunstzinnige therapie gaan doen. Ik had best veel moeite met dingen die voor andere mensen vanzelfsprekend lijken te zijn zoals het kennen van de regeltjes, de structuur van de opleiding en dat je bijvoorbeeld alle punten moet hebben.
Als eindopdracht moesten we een sluierschilderij maken, een heel subtiel waterverfschilderij in lichte kleuren. Zo’n schilderij vraagt terughoudendheid, controle, geduld en subtiliteit. Echt het tegenovergestelde van wat ik goed kan. Mijn favoriete manier van schilderen is snel met acrylverf in stevige kleuren.
Uiteindelijk heeft men mij “gematst” door tevreden te zijn met een eenvoudigere versie. Ik vond het vervelend dat ik het niet kon. Andere mensen hebben prachtige dingen gemaakt. De worsteling met het sluierschilderij heeft wel geholpen bij de ontwikkeling van mijn reflexievermogen en bewustzijn van ADHD.
Toen het diploma binnen was, was ik zo uitgeput dat ik eerst een tussenjaar heb genomen en daarna in een winkel ben gaan werken. Nu werk ik als officemanager. Niet de ideale baan voor iemand met ADHD. Mijn werkgever is een bijzondere persoon die kijkt naar wat ik waard ben.” Janne raakt ontroerd als ze er over vertelt. “Ik merkte voor het eerst dat ik aan het groeien was, dat ik buiten mijn comfortzone durfde te gaan. Daar ben ik erg dankbaar voor. Ik zou niet als kunstzinnig therapeut willen werken dat past niet bij me.”
Hoe is de diagnose ADHD gesteld en gebruik je medicatie
“Als kind was ik overprikkeld en doodmoe van school. Toen ik tien was is de diagnose gesteld en vanaf toen ben ik Ritalin gaan gebruiken. De medicatie hielp me om:
- dingen af te maken
- meer zelfvertrouwen te hebben
- te ervaren dat ik wel dingen kan
- goede score te behalen op de Cito zodat ik naar de Havo kon.
In mijn familie komt ADHD en autisme voor. Mijn moeder heeft ADD, mijn vader en broer asperger. Mijn moeder herkende mij in de vragenlijsten die ze voor mijn broer moest invullen en is voor mij ook een diagnosetraject gestart.
Tijdens de opleiding ben ik gestopt met de medicatie omdat ik niet mijn hele leven afhankelijk wilde zijn van medicatie. Stoppen voelde als een klap in mijn gezicht. Het is alsof je gewend bent om te rennen met een steuntje in de rug. Ineens valt dat steuntje weg en blijkt rennen veel moeilijker en vermoeiender te zijn. Bovendien viel de glazen stolp weg waardoor alles veel meer binnen kwam. Na het stoppen met de medicatie moest ik een jaar overdoen. Maar uiteindelijk heb ik de opleiding afgerond.
Een paar jaar geleden ben ik weer begonnen. Ik merkte dat ik erg moe was en steeds dezelfde fouten en problemen aantrok. Ik gebruik nu Concerta 36 mg.
Medicatie verandert mij niet. Kwaliteiten die normaal worden onderdrukt door de ADHD komen met medicatie meer naar voren. Ik ben nog steeds creatief, diepzinnig en aan het groeien.
Met medicatie zijn extreme emoties veel minder heftig. Ik vraag me af of dit is hoe normale mensen zich voelen?”
Wat merk je verder van ADHD?
“Ik worstel nog met te veel geld uitgeven. Ik zet mezelf op rantsoen over wat ik wel en niet mag kopen van mezelf. Dat werkt een tijdje en dan geef ik toch weer te veel geld uit in een impuls.
Deels komt dat denk ik omdat ik thuis erg werd geholpen met geld. Tijdens mijn studie kreeg ik bijvoorbeeld zoveel toelage van mijn ouders dat ik niet hoefde te werken. Toen ik jonger was kon ik heel gemakkelijk meer zakgeld krijgen als ik eens flink driftig werd.
Vroeger had ik een ingewikkelde relatie met vrienden. Ik had veel vrienden maar ik wilde me altijd aan ze aanpassen en ze waren er niet toen ik ze nodig had. Ik ben ook wel een beetje moeilijk om bevriend mee te zijn. Ik ben niet altijd betrouwbaar. Als we iets afgesproken hebben zeg ik gemakkelijk af of ik kom te laat. Ik kan heel gek doen en sommige mensen hebben daar last van.
Nu heb ik mensen om me heen die beter bij me passen.
Mijn man is een hele gestructureerde persoon. Hij begrijpt mij goed. Eerst hebben we wel misverstanden gehad omdat hij dacht dat ik geen respect voor hem had. Toen heb ik hem informatie over ADHD laten lezen en kijken. Nu begrijpt hij waar mijn gedrag vandaan komt. Het helpt ook dat ik goed objectief naar mezelf kan kijken. Hij kan dat ook. We kunnen dus allebei goed sorry zeggen en terugkomen op dingen.”
Lees verder:
Interview over leven met ADHD met André (54) Caroline (48), Janne (30), Jenny (45), Karin (28), Marijke (37), Sandra (38), Willem (31).
Hoe kan coaching je helpen met ADHD
Wordt zelf een deskundige. Links naar externe informatie over ADHD